ΓΙΑΤΡΟΣ (πρακτικός) | ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ [έκθεσης στο διαδίκτυο, συμμετοχές με το λογότυπό σας και το e-mail ]
Τα παλιότερα χρόνια, στα χωριά μας υπήρχε και ένας πρακτικός γιατρός ή μια μαμή.
Δεν ήτανε σπουδασμένοι με διπλώματα και πτυχία.
Άνθρωποι απλοί, που είχανε το χάρισμα και τη θέληση να θεραπεύουνε τους άρρωστους, να περιποιούνται τις λαβωματιές για να γιάνουνε και γενικά να κάνουνε το καλό.
Από σπασμένο πόδι ή χέρι μέχρι στραμπούληγμα και νευροκαβαλίκεμα όλα τα γιατρεύανε. Ασθένειες των μικρών παιδιών, σπυράκια και χρυσή (ίκτερο). Πίεση, ανορεξία κι όλα όσα παιδεύουνε τους ανθρώπους τα διώχνανε οι "γιατροί" του παλιού καιρού. Άλλα με τα άξια χέρια τους, άλλα με βοτάνια, αλλά με αλοιφές, με σκόνες και καταπλάσματα.
Πολεμάγανε τις αρρώστιες άλλοτε με την πείρα και άλλοτε με τα γιατροσόφια και τις αλοιφές που ξέρανε να φτιάνουνε. Αμέτρητες άλλες συνταγές για χίλιες δύο αρρώστιες.
Πολλές τις μάθαιναν κι οι παλιότεροι άρρωστοι. Μάλιστα, οι περισσότερες γριές ξέρανε να ξεματιάζουνε χωρίς τη βοήθεια του πρακτικού.
Σπάνια δέχονταν αμοιβή ή δώρα απ’ όσους θεράπευαν. Η φήμη τους είχε απλωθεί σε όλα τα γύρω χωριά. Για την πείρα και τα γιατροσόφια τους όλοι τους εκτιμούσανε και τους αγαπούσαν. Είχανε το κύρος και την υπόληψη αληθινού, γιατρού. Οι περισσότεροι ήταν και πρακτικοί κτηνίατροι.
Ονομαστός οδοντίατρος στο χωρίο μας παλιά ήταν ο μπάρμπα Αποστόλης ο Μουτσώκος και μετέπειτα ο Γκούρλιας από την Ευρυτανία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου